गर्दीतला एकटेपणा!
हे एकटेपण नेहमीच दु:खद नसतं. कधी कधी ते स्वतःला समजून घेण्यासाठीची एक संधी असते. रोजच्या धावपळीत, लोकांच्या अपेक्षांच्या भोवऱ्यात, आपण आपल्यालाच हरवून बसतो. पण गर्दीत असताना जर का एखाद्या क्षणी एकटेपणा जाणवला, तर तो आपल्याला स्वतःच्या आत डोकावण्याची परवानगी देतो.
एकदा कॉलेजमधल्या स्नेहसंमेलनात मी मित्रमंडळींमध्ये होतो. सगळे मजेत होते, हसत-खेळत होते, पण माझं मन कशातच रमलं नाही. मी थोडा शांत कोपऱ्यात बसलो आणि स्वतःलाच विचारलं, "मी इथे आहे तरी का?" त्या क्षणी मला जाणवलं, की आपण स्वतःसाठी वेळ कधीच दिला नाही.
गर्दीतून एकटेपणा आपल्याला आपल्या असण्याचं कारण शोधायला लावतो. कधी आपण इतरांसाठी जगत असतो, कधी परिस्थितीने आपल्याला वळणावर आणून सोडलेलं असतं. पण अशा क्षणी, आपलं मन आपल्या आतल्या आवाजाशी संवाद साधतं, जे खूप आवश्यक आहे.
गर्दीतला एकटेपणा एक आरसा आहे, जो आपल्याला आपल्या भावनांचं प्रतिबिंब दाखवतो. तो आपल्याला नुसता रिकामं करून जात नाही, तर आपलं मन मोकळं करतो, नव्या विचारांसाठी जागा निर्माण करतो.
तर पुढच्या वेळी गर्दीत असताना जर एकटं वाटलं, तर घाबरू नका. तो क्षण तुमच्या जीवनाचा सुंदर भाग ठरू शकतो, कारण तो तुम्हाला पुन्हा स्वतःकडे घेऊन येईल, जिथे तुम्हाला तुम्ही स्वतःचा साक्षात्कार होईल.
चला तर भेटूया पुढच्या भागात, तोपर्यंत सर्वांना नमस्ते!