समाधान!
लहानपणी ज्या गोष्टींसाठी आसुसलो, त्या मिळाल्यावरसुद्धा आनंद टिकून राहिला नाही. मोठं होताना जबाबदाऱ्या वाढल्या, अपेक्षा वाढल्या, आणि त्याबरोबर असमाधानही. समाजाच्या मोजपट्ट्यांवर आपण यशस्वी ठरतो का, हेच महत्त्वाचं वाटत गेलं. पण खरं सुख कुठे आहे, हे कधीच लक्षात आलं नाही.
कधी कधी वाटतं, आयुष्यात सतत काहीतरी मिळवायच्या प्रयत्नात आपण जे आहे, त्याचाच आनंद घ्यायचाच विसरतो. एका यशाच्या टप्प्यावर पोहोचलो तरी दुसऱ्या उंचीची धडपड सुरू होते. हे न संपणारं चक्र आहे, जोपर्यंत आपण 'समाधान' समजत नाही.
समाधान म्हणजे संधी मिळाल्या नाहीत म्हणून निराश होणं नाही, तर संधींसाठी प्रयत्न करताना मिळालेल्या छोट्या गोष्टींचाही स्वीकार करणं. समाधान म्हणजे मोठ्या स्वप्नांसाठी झगडणं नाही, तर त्या प्रवासाचा आनंद घेणं.
आता जाणीव झालीय की, समाधान म्हणजे प्रत्येक क्षण जगणं, जो काही हातात आहे त्याला स्वीकारणं, आणि तरीही प्रगतीसाठी चालत राहणं. कारण समाधान म्हणजे थांबणं नव्हे, तर आतून शांत होणं. ते बाहेर मिळवता येत नाही, ते स्वतःच्या विचारांमध्ये शोधावं लागतं.
आयुष्याच्या या प्रवासात आता मला समजलंय—समाधान ही कुठेही शोधायची गोष्ट नाही, ती आतूनच उमलते.
चला तर भेटूया पुढच्या भागात, तोपर्यंत सर्वांना नमस्ते!